Europese reglementitis zet ondernemen onder druk
De beste manier om chaos te veroorzaken is alles tot in het absurde reglementeren.
Tussen 1831 en 1990 evolueerde het Belgische wetboek van 0 naar 20.000 bladzijden, zo’n 125 per jaar. Op vandaag spreken we van ongeveer 130.000 bladzijden wetten en regels van ‘s lands overheden. Vanaf 1990, op 33 jaar tijd, verzesvoudigd. De regelzieke parlementsleden schreven per jaar om en bij de 3300 bladzijden vol met extra wetten en regels.
Vele van de wetten zijn uitvoeringen van Europese richtlijnen die verplicht dienen omgezet te worden. Daarnaast of liever daarbovenop zijn er de Europese verordeningen die als wet gelden en bovenop of naast de wetgeving van de lidstaten komen.
Duurzaamheids- en klimaatrapporteringen
Straks komen er strengere Europese regels voor grote bedrijven betreft het rapporteren over hun duurzaamheidsbeleid en hun klimaatimpact. Dit is slechts een opwarmertje want ook kleinere ondernemingen zullen niet ontsnappen aan de klimaatreglementitis.
Nu al verplicht Europa beursgenoteerde bedrijven en bedrijven met meer dan 500 werknemers om te rapporteren omtrent milieu-impact, sociale zaken, personeelsaangelegenheden, de eerbiediging van mensenrechten en de strijd tegen corruptie en omkoping. Maar de groene rapportering komt voor hen in een stroomversnelling. De nieuwe Europese richtlijn (CSRD), bepaalt dat vanaf 2025 er een uitgebreidere en gedetailleerdere rapportage komt. Dit houdt in dat het boekjaar 2024 daaraan onderhevig wordt.
De rapportering omvat alle inspanningen betreft gelijkheid tussen mannen en vrouwen, arbeidsvoorwaarden, gezondheid, veiligheid, hernieuwbare energie, waterverbruik, broeikasgasemissies, luchtverontreiniging, corruptie, corporate governance, bescherming vakbonden en omgevingsrechten omwonenden.
Deze richtlijn moet, wil ze ingaan op 2025, nog voor eind dit jaar omgezet worden in Belgische wetgeving. Of dat lukt binnen de politieke stilstand van deze Vivaldi-regering is zeer de vraag en wordt zonder twijfel een bijzonder schouwspel.
Kleinere bedrijven en kmo’s
Vanaf 2026 moeten de ondernemingen met 250 personeelsleden, een jaaromzet van 40 miljoen euro draaien, 20 miljoen euro op de balans hebben of aan twee van die drie criteria voldoen, aan de strengere Europese rapportering voldoen. Vanaf 2028 volgen alle kmo’s.
Naar schatting spreken we over zo’n 3000 bedrijven die zich zullen moeten schikken naar de nieuwe Europese rapporteringsregels. Maar nu komt het! Alle kleine ondernemingen die onderdeel uitmaken van de productie of dienstenketen van die bedrijven zullen data moeten aanleveren omdat deze 3000 bedrijven aan hun rapporteringsvoorwaarden kunnen voldoen. Uiteindelijk worden door deze oprisping van reglementitis zo’n 80% tot 85% van alle zelfstandigen in ons land getroffen.
Ik hoef er u niet bij vermelden dat de juridische kwetsbaarheid van bedrijven door deze zeer gedetailleerde rapportering de hoogte inschiet.
Het einde is nog niet in zicht
Als alle bedrijven deze immense papierberg overwonnen hebben willen de Europese groene woke-mandarijnen nog verdergaan en bedrijven verantwoordelijk stellen voor een voorzichtigheidsprincipe. Men wil bedrijven in de nabije toekomst verplichten om zelfs potentiële milieuschade en de potentiële schending van de mensenrechten in hun wereldwijde activiteiten op te sporen, te rapporteren en te verhelpen.
Edmund Burke zei eind de 18de eeuw: ‘slechte wetten zijn de ergste soort tirannie. ‘Ik vrees dat hij overschot van gelijk had en nog altijd heeft.
Bijdrage door Ignace Vandewalle
